تلاش چین برای بستن قراردادهای نفتی با یوآن/ ورود یوآن به بازار نفت ضربهای اساسی به دلار خواهد بود
تاریخ انتشار: ۲۰ آبان ۱۳۹۶ | کد خبر: ۱۵۵۵۷۱۰۶
تصمیم دولت چین برای وارد کردن یوان به قراردادهای نفتی احتمالاً یک ضربه بزرگ و اساسی به دلار نفتی خواهد بود و راه را برای بینالمللیتر شدن یوان در بازارها باز خواهد کرد.
به گزارش گروه رسانه های دیگر آنا، کارشناسان چینی بر این باورند که پکن هماکنون آماده است تا به پشتوانه طلا پروژه وارد کردن یوان به قراردادهای نفتی خود را کلید بزند و ریسک آن را پذیرفته است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
به گزارش اسپوتنیک، تصمیم دولت چین برای ایجاد قراردادهای نفتی بر مبنای عرضه یوان به پشتوانه طلا ضربهای بنیادین به سلطه دلار بر بازار نفت خواهد بود و راه را برای ورود بیشتر یوان به بازارهای جهانی باز خواهد کرد.
چنگ بنگینگ، یکی از کارشناسان مؤسسه اقتصاد جهانی زیرمجموعه سازمان روابط بینالملل معاصر چین معتقد است آغاز شکلگیری قراردادهای نفتی بر مبنای ارزی یوان قدمی مهم برای بینالمللی کردن ارز ملی چین است.
چنگ تأکید کرد: هماکنون بهترین زمان برای این کار است. قیمت نفت در سطوح پایین قرار داشته و عرضه نیز از تقاضا بیشتر است و از سوی دیگر چین نیز بزرگترین مصرفکننده نفت جهان است.
وی ادامه داد: اگر ما مبنای پرداخت قراردادهای نفتی را امروز به یوان تعیین نکنیم، ما دیگر یاد نخواهیم گرفت وقتی که شرایط بازار تغییر میکند و تقاضا از عرضه بیشتر میشود، چگونه بر قیمتگذاری نفت اثر بگذاریم و در این صورت ما در موضع ضعف قرار میگیریم.
این محقق چینی گفت: چین هماکنون با مخاطرات جدی در برنامه خود برای قیمتگذاری نفت به یوان از طریق ایجاد قراردادهای نفتی یوانپایه روبرو است که از جمله آنها خروج سرمایه و ارز از چین است.
چنگ ادامه داد: روند بینالمللی شدن یوان چیزی شبیه نامحدود بودن اقیانوس است. موفقیت این پروژه بستگی به توانایی شنا کردن و پذیرش ریسک آن دارد. ما برای روبرو شدن با این ریسکها آمادهایم، برای مثال یک کمیته زیر نظر شورای دولتی جمهوری خلق چین برای نظارت بر ثبات مالی و توسعه کشور شکل گرفته است.
بنا به اعلام رسمی دولت چین این کمیته با مأموریت ایجاد اصلاحات اساسی و ارائه طرحهای توسعه برای بخش مالی این کشور در کنار هماهنگسازی اصلاحات مالی، قانونگذاری و توسعه، همچنین هماهنگی سیاستها با در نظر گرفتن سیاستهای پولی و هماهنگ کردن سیاستگذاری مالی و سیاستهای صنعتی و اقتصادی خواهد بود، شکل گرفته است.
ونگ ژیمین، دبیر کل مرکز جهانیسازی و مدرنسازی زیرمجموعه سازمان بازرگانی و اقتصادی خارجی چین معتقد است که این امکان وجود دارد که قراردادهای نفتی برمبنای طلا، مزایای بیشتری نسبت به نحوه قیمتگذاری کنونی برنت و وست تگزاس اینتر مدییت به دلار دارد.
ونگ ادامه داد: قیمتگذاری بر اساس یوان راحتتر است؛ چراکه یوان در بازار نفت میتواند به طلا تبدیل شود.
وی ادامه داد: این بسیار خوب است. قرار بود نظام پرداخت بینالمللی موسوم به برتون وودز برمبنای مبادله ارزی به طلا باشد.
ونگ معتقد است اگرچه مبادله طلا با دلار در سال 1971 معلق شد اما همچنان طلا یک مبنای مبادلهای پایدار است.
این کارشناس چینی ادامه داد: با توجه به ناپایداری موجود در اقتصاد جهانی، طلا توانسته است توجهات بیشتری را به خود جلب کند.
ونگ ادامه داد: هماکنون برخی کشورها مثل روسیه آمادگی خود را برای مبادله و بستن قراردادهای چین به یوان را اعلام کردند.
وی معتقد است قراردادهای نفتی با پشتوانه طلا در آینده توجه کشورهای بیشتری را نسبت به خود جلب خواهد کرد.
در حالی که روسیه از ماه ژوئن سال 2017 مبادلات نفتی خود را با چین به یوان انجام میدهد، ونزوئلا نیز از تمایل خود برای قیمتگذاری نفت به یوان چین خبر داده است.
منطق پس این اقدام کاملاً واضح است. این اقدام برای کشورهایی که از سوی آمریکا در زمینه مبادلات دلاری تحریم شدهاند، منافع خوبی دارد که از قضا همه این کشورها که شامل روسیه، ایران و ونزوئلا میشوند نیز جزو کشورهای اصلی صادرکننده نفت در جهان هستند.
ونگ معتقد است حتی عربستان سعودی که از سال 1970 تاکنون در نتیجه توافقات انجامشده بین این کشور و کشورهای همسایه و در آخر آمریکا نفت را به دلار میفروشد، به زودی به فروش نفت به یوان روی خواهد آورد.
وی تأکید کرد: با توجه به افزایش نفت شیل در آمریکا این کشور رفته رفته واردات نفت خود را کاهش داده و این در حالی است که واردات نفت چین کاهش نخواهد یافت بلکه افزایش نیز مییابد. تعداد خودروها در چین روبه افزایش است، اقتصاد چین در حال توسعه بوده و مصرف انرژی در این کشور افزایش مییابد، به همین دلیل به نفع عربستان نیست بازار چین را از دست بدهد.
مضاف بر این روسیه آمادگی دارد تا سهم عربستان در چین را اشغال کند. این کشور با صادرات 16.87 میلیارد دلار نفت به چین توانسته است عربستان را پشت سر بگذارد.
به نظر میرسد سعودیها ریسک این اقدام را درک کرده و حداقل در برخی از قراردادهای خود یوان را مبنای ارزی قرار دهند.
پیشتر در ماه سپتامبر نیز یک روزنامه چینی اعلام کرده بود که عربستان نیز تمایل دارد تا بخشی از درآمدهای ارزی خود را به یوان چین دریافت کند.
در این گزارش آمده است به دست آوردن بخشی از درآمدهای نفتی به یوان چین کانالهای تأمین مالی در عربستان سعودی را پس از دهها میلیارد دلار استقراض خارجی به دلار، برای عربستان تنوع بخشد.
در ماه اکتبر نیز کارل وینبرگ، کارشناس ارشد اقتصادی مؤسسه های فرکوینسی اکونومیکس گفته بود که چین احتمالاً ریاض را مجبور خواهد کرد تا قیمتگذاری نفت خود را به یوان تغییر دهد.
وینبرگ پیشبینی کرد تغییر معیار قیمتگذاری نفت از دلار به یوان 600 تا 800 میلیارد مبادلات نفتی سالانه را از سلطه دلار خارج خواهد کرد.
سری جگاراجاح، کارشناس شبکه CNBC در ماه اکتبر گفته بود که تصمیم چین برای قیمتگذاری نفت به یوان به پشتوانه طلا با هدف پایین کشیدن دلار از سلطه بر بازار نفت انجام میشود.
منبع:فارس
منبع: آنا
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت ana.press دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «آنا» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۱۵۵۵۷۱۰۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
«سیزیف» به مردم ایران چه می آموزد؟ / ورود ایرانیان به دالان باریک آزادی / مهمترین پروژه توسعه ایران توانمندسازی جامعه
گروه اندیشه: در یادداشتی که امیر ناظمی در کانال خود منتشر کرده، که خود برگرفته از کتاب تازه منتشرشده «ضربه سخت انتشارات شرق» است، مردم ایران را از سرنوشت شوم سیزیف برحذر می دارد که سیزیف استعاره ای است از تکرار کشنده و تلاشی نافرجام. ناظمی که خود از زمره نو نهادگرایان محسوب می شود، در یادداشت زیر معتقد است که تنها با حکومت قوی و جامعه قوی است که می توان از مدار ملال آور تکرار، رهایی جست، و بدون جامعه قوی، امکان عبور از مدار توسعه نیافتگی و ورود به دالان باریک آزادی محال می شود. این یادداشت در زیر از نظرتان می گذرد.
ما و تکرار بیهوده تاریخ:
ناظمی در مطلب خود یادآور می شود که «سیزیف راز خدایان را فاش کرده و به همین دلیل، محکوم شده بود تا سنگی بزرگ را بر بالای قلهای ببرد. اما سنگ هر بار از بالای قله به پایین میغلتید و سیزیف دوباره آن را به بالا میبرد، اما سنگ دوباره به پایین میغلتید و دوباره و دوباره و دوباره...»
از نظر ناظمی «سیزیف استعارهای است از تکرارِ کشندهی تلاشی نافرجام.» او در ادامه به نگاه آلبر کامو برای رهایی سیزیف از بن بست اشاره می کند می نویسند: « او محکوم به تکرار چرخهای پایانناپذیر و بیحاصل بود. با وجود اینکه تاریخ، رویدادهای شکلدهنده به امروز ماست، ناآگاهی ما از آن میتواند تاریخ را به الگوهایی تکرارپذیر از تلاشهای نافرجام تبدیل کند؛ الگوهایی تکرارپذیر که تا زمانی که اسیر آنها باشیم، توان خروج از چرخههای تکراریشان را نداریم و گویی در اسطورهی سیزیف زندگی میکنیم. آلبر کامو پیروزی او را در آگاهی میداند، به همان شیوهای که رهایی از چرخههای تکرارپذیر تاریخ فقط با خودآگاهی جمعی است که پایان مییابد؛ در غیر این صورت، ما نیز محکوم میشویم به تکرار چرخهای پایانناپذیر و بیحاصل.»
پاندولی میان استبداد و هرجومرج:
این پژوهشگر حوزه عمومی سپس با اشاره به نحوه تعامل جامعه و دولت در ایران اشاره کرده می نویسد: «وقتی حکومتها فشارها را از حد گذرانده و از آستانهی تحمل جامعه (یا همان حدِ نهایی قدرت حکومت) عبور میکنند، یک ضربهی سخت دریافت میکنند. ضربهی سخت است که حکومتها را از ادامه دادن به قدرت بازمیدارد. در حقیقت ضربهی سخت به حکومت است که منجر به تغییر حکمرانان در ایران میشود. به دنبال این ضربهی سخت است که جامعهی ایرانی به دنبال سهم خود از قدرت حرکت میکند، اما به دلیل آنکه ظرفیتهای نهادی لازم برای حکمرانی و مدیریت این قدرت را ندارد به سرعت در دام یک هرجومرج دستوپا میزند.این هرج و مرج نیز به سرعت منجر به مقاومت حکومت شده و به این ترتیب، جامعه از آستانهی تحمل حکومت رد میشود و حکومت (فارغ از آنکه در دست چه کسی باشد)، در واکنشی طبیعی، به دنبال بازپسگیری قدرت انحصاری خود برمیآید. بنابراین ضربهی سختِ بعدی از دل این رد شدن از آستانهی تحمل حکومت رنگ میگیرد.»
او در ادامه می نویسند: «ضربههای سخت پیدرپی و گیجیهای بامداد خمارِ پس از آنها الگوی تکرارشوندهی تاریخ ایران در ۲۵۰ سال اخیر بوده است. جامعهی ایرانی با هر ضربهی سخت بخشی از توانمندیهای خود را از دست داده و پس از هر ضربهی سخت مجبور شده است زمان و انرژیاش را صرف بازسازی توانمندیِ ازدسترفته کند. محکومیت تکرار بیهودهی گذشته فقط با یک خودآگاهی جمعی میتواند پایان یابد؛ جایی که خودآگاهی جمعی به ما یاد میدهد از دالان باریک به سرعت به بیرون پرتاب نشویم و بتوانیم با کنترل خود، توازن میان قدرت حکومت و قدرت جامعه را حفظ کنیم و در دالان باریک به حرکت ادامه دهیم.»
الگوی این رفتار تکرارشونده در نمودار زیر به نمایش درآمده است.
جامعه آونگی
ناظمی ادامه «حرکتهای زیگزاگی در میانهی دو دیوارهی صخرهای» را «تکرار اصلی در تاریخ ایران می داند و به ویژگی ایجاد شده در آن یعنی ویژگی آونگی اشاره می کند: «دورههای متعددی از هرجومرج و استبداد ایران را تبدیل به جامعهای آونگی (پاندولوار) کرده است. این تکرارها فرصت حرکت آرام در میان دالان باریک را از ما ربودهاند و با ضربههای متناوب سخت، ما را در میانهی دو دیواره گروگان گرفتهاند. در این الگوی تکراری، حکومتها آنچنان به سرعت به سمت بیشترین حد قدرت حکومت حرکت میکنند و از تمامی سازوکارهای استبدادی برای تمرکز قدرت بهره میبرند که سرنوشت محتوم ایران ضربههای سختِ مکرر میشود.»
شاید حکومت مغ های زرتشتی در زمان ساسانیان الگوی نظری ناظمی باشد که می نویسد: « حکومتهای شیفتهی استبداد، بیتوجه به آستانهی تحمل جامعه، چنان بر جامعه سخت میگیرند که عصیان جامعه در قالب انقلابها و درگیریهای نظامی و گاهی نیز توسل به قدرتهای خارجی تنها راه بازگشت قدرت به جامعه دانسته میشود. حکومتهای استبدادی به صورت همزمان ظرفیتهای حکمرانی جامعه را نیز کاهش میدهند؛ ظرفیتهایی که میتوانند نظام حکمرانی را از طریق مشارکتورزی جامعه توانمندتر کنند.به این ترتیب، حکومت استبدادی هم توانمندی حکومت و هم توانمندی جامعه را همزمان کاهش میدهد؛ در نتیجه، از یک سو، با یک ضربهی سخت، حکومت تغییرات شدید میکند و ثبات جامعه تضعیف میشود و از سوی دیگر، زمانی که جامعهی ایرانی پس از آن ضربهی سخت به حکومت، قدرت جامعه را بازپس میگیرد، فاقد توانمندی لازم برای حکمرانی میشود و به سرعت به سوی هرجومرج میرود.»
تحلیل و تجویز راهبردی
در آخر ناظمی سه راهبرد اصلی برای برون از این وضعیت که به پایداری دولت و جامعه منتهی می شود، به شرح زیر ارائه می دهد:
۱-مهمترین پروژه توسعه در ایران ایجاد ظرفیتهای نهادی برای توانمندسازی جامعه است.
۲-هر سازوکاری که بتواند جامعه را توانمند کند، بر هر پروژهای که قدرت دولت را افزایش دهد اولویت دارد.
۳-تلاش برای کاهش قدرت حکومت، تا مادامی که همراه با ایجاد ظرفیتهایی برای توانمندسازی جامعه نباشد، در بهترین حالت منجر به هرجومرج میشود و چیزی جز تکرار یک تاریخ بیهوده نیست.
*پژوهشگر سیاستگذاری عمومی و معاون سابق وزیر ارتباطات
بیشتر بخوانید:
که شب می گذرد! نوروز به مثابه نهاد توسعه
سایهروشن یک شاه یا یک ملت؟
درسی که باید از جنبشهای زنان آموخت (به مناسبت ۸مارس)
انتخابات در جامعه فحشزده
مهندسان عاشقپیشه و مهندسان قاتلپیشه
216216
برای دسترسی سریع به تازهترین اخبار و تحلیل رویدادهای ایران و جهان اپلیکیشن خبرآنلاین را نصب کنید. کد خبر 1902758